Entre o mar e o vento, o necesario: a cidade de Luísa Villalta

Na escrita de Luísa Villalta o silencio, xunto coa música é un tecido de seda para a súa poesía. Abéirase ao “concreto” para facerse terra, nube e luz nas fronteiras dos ruídos dos outros e constrúe a Cidade que non estaba nos ollos do poder.